jutro sobie porozmawiamy.

2.3. Wymagania egzaminacyjne z przykładami zadań do części II
I rzeczywiście. Mimo złego oświetlenia Lizzie
Maggie przechyliła głowę, uśmiechnęła się.
Gdy tylko mijałyśmy środek rzeki, przezroczysta ścieżka wypięła się w trzy garby i równa powierzchnia przekształciła się w strome schodki. Smółka, nie utrzymawszy się, usiadła na tylne nogi, i z piskiem potoczyłyśmy się w dół, jak na sankach z lodowej górki. Za plecami coś wyło, sapało i chlapało, Rolar i Orsana walecznie (to znaczy obnażywszy miecze i nie obracając się plecami do rzeki) rozbiegli się w różne strony, a wilk, nastroszywszy się i wyszczerzywszy kły, przypadł do ziemi. Gdybyśmy posiadały oczy z tyłu głowy, razem z kobyłką piszczałabym jeszcze głośniej: Kraken, który wynurzył się z głębi spróbował chapsnąć nas zębami, lecz niewiele chybił i w paszczę wpadła mu ścieżka. Unoszący się na powierzchni smok nabrał nie¬małą prędkość i wyskoczył z wody na jedną trzecią srebrzysto – zielonego ciała, odciągnąwszy ścieżkę, jak strzała łuku. Co zdarzyło się dalej, nietrudno się domyślić - ja i koń koziołkując wylecieliśmy na brzeg, a nadzwyczaj energicznego krakena z podwójną prędkością pociągnęło w dół, następnie znów szarpnęło wzwyż i znowu w dół, jak wiszący na strunie spinacz. Po piątym lub szóstym drganiu “struna” uspokoiła się, smok rozwarł zęby i powoli zatonął, zamykając wyłupiaste oczy wiszące mu na nosie i bezwiednie płynąc, kołysząc się całym ciałem.
które uważał za zbędne.
i syknął przeciągle; potworny ból przeszył całe ciało.

wreszcie wzrok, miał wilgotne, szkliste oczy i
Allbeury zerknął na tytuły - na lewo gady domowe,
- Przyrodnią.
czarną limuzynę, sunącą powoli wzdłuż chodnika.
- Wolha, my prosiliśmy zmienić ich, a nie zaziębić! - Orsana na wszelki wypadek zasłoniła twarz kawałkiem kurtki.
- Przynajmniej będzie siedział w Caley - zauważyła

Koje z gąbką po obu stronach. Podniosła klapę,
zapalały dla gości jasne światła. I nie tam, gdzie
policjanta, który go pilnuje.
po prostu trochę bała się iść na to przyjęcie, więc próbowała zaciągnąć na
- Absolutnie - odparł Dane.
- Nie przepraszaj, po prostu zwracaj uwagę na
doskonale wiedząc, co nastąpi, gdyż widział to już wiele razy. Przytuliła
- Bobby Munro - rzekł nagle.
już płynęła w górę, uchwyciła kątem oka coś zielonkawego,
Gdy jednak szła do kuchni, rzucając po drodze
nie wiedzieć?
odstawił kubek. - Pyszna. Najlepsza, jaką piłem w Nowym Orleanie. To
- Jesteś pewna?
komu przeszkadzasz w interesach. Możesz się zamienić
tym smrodem.